Adela Fernandez

Η Δευτέρα 31 Μαΐου, στις 20.30' ήταν μια βραδιά αφιερωμένη στην ADELA FERNANDEZ (MEXICO), που μας τίμησε με την παρουσία της.
... ως συνήθως στο CAFE BAZAAR,Παπαμάρκου 34, Πλατεία Άθωνος, τηλ 2310241817

"Το πεπρωμένο είναι κάτι που το ονειρεύεσαι;
Ή είναι το όνειρο που μετατρέπεται σε πεπρωμένο;"


Η ADELA FERNÁNDEZ γεννήθηκε στο Mexico City του Mexico το 1942. Έχει σηνοθετήσει πρωτοποριακές ταινίες μικρού μήκους και έχει συγγράψει πολλά θεατρικά έργα. Οι δημοσιεύσεις της άπτονται πολλών διαφορετικών πεδίων όπως ανθρωπολογία, ιστορία και λαική τέχνη και πάντα επικεντρώνονται στον ενθουσιασμό της με την ανθρώπινη επαφή. Τα λογοτεχνικά της κείμενα έχουν να κάνουν με το μαγικό, τις περιπέτειες της ψυχής και τον σουρεαλισμό. Η Adela είναι κόρη του Emilio "El Indio" Fernández κατά γενική ομολογία του μεγαλίτερου και διασημότερου Μεξικανού σκηνοθέτη.

Στο Coyoacán, την Adelita, την κόρη του Emilio “Indio” Fernández, την αποκαλούσαν“το φυλακισμένο κοριτσάκι”. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια ζώντας από κοντά τα περίφημα πάρτι του πατέρα της, όπου συμμετείχε όλη η αφρόκρεμα της Μεξικάνικης διανόησης της εποχής. Όταν όμως έσβηναν τα φώτα και ο Indio έφευγε εκτός για να γυρίσει κάποια από τις ταινίες του, η μικρή Adela έμενε μόνη, φυλακισμένη στο κάστρο του πατέρα της, περιτριγυρισμένοι από υπηρέτες. Ήταν τόσο πολλά αυτά που γέννησε η φαντασία της μέσα στη μοναξιά της παιδικής της ηλικίας, άκουσε τόσο πολλές ιστορίες από τις παραμάνες της, ήταν τόσες οι αποκαλύψεις που είχε σαν αρχαιολόγος και ανθρωπολόγος, που δεν θα πρέπει να μας εκπλήσει το γεγονός ότι στα διηγήματά της μπλέκει τόσο τέλεια το φανταστικό με το ρεαλισμό.

Η Adela Fernández δίνει τον ορισμό των διηγημάτων της
“Ορίζω το διήγημα ως ένα σύνολο από ιδέες, εικόνες, εμπειρίες και μύθους που συνδυάζονται στο υποσυνείδητο και φανερώνουν ένα είδος πραγματικότητας: τη λογοτεχνία.
Ένα διήγημα, τουλάχιστον ένα δικό μου διήγημα, είναι σαν ένα όνειρο που δραπετεύει από τον κόσμο των ονείρων και, κατακερματισμένο και δια της πλαγίας οδού, εγκαθίσταται στη συνειδητή πραγματικότητα, στην καθημερινότητα, φέρνοντας αποτελέσματα στο πεδίο του συναισθήματος και της σκέψης. Η λογοτεχνική διεργασία συνίσταται στο να παγιδεύει όλα εκείνα τα καθοριστικά και ερεθιστικά αποσπάσματα, να τους δίνει σώμα και υπόσταση μέχρι να καταφέρουν να πουν την ιστορία τους σα να πρόκειται για ένα πραγματικό σπουδαίο γεγονός.”

Η ζωή υπήρξε σκληρή μαζί της όταν στη συνέχεια έχασε τη μοναχοκόρη της Atenea, μισή Ελληνίδα, πριν καλά καλά κλείσει τα τριάντα. Είναι όμως από τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και έτσι μετέτρεψε την απέραντη θλίψη της σε τέχνη.

Ο Gabriel García Márquez έγραψε για τα διηγήματά της: "Κείμενα μεγαλειώδη, που με έχουν αποπλανήσει και δε λένε να σβηστούν από τη μνήμη μου, από την πολύ σοβαρή, πολύ λυπημένη και σκοτεινή Adela Fernández, τη νέα διηγηματογράφο που μας εκπλήσει".

Έτσι παραμένει μέχρι και σήμερα, για όσους έχουν την τύχη να την γνωρίζουν από κοντά. Μια γλυκειά, διαρκώς θλιμένη φιγούρα, μια ανοικτή αγκαλιά, "μια μαμά-κλώσσα" όπως της αρέσει να χαρακτηρίζει χαριτωμένα τον εαυτό της...


Διαβάστηκαν αποσπάσματα από το τελευταίο βιβλίο της, ATENEA,
(εκδόσεις ALIENTO), που έχει την ιδιομορφία να είναι γραμμένο ταυτόχρονα στα Ισπανικά (στις αριστερές σελίδες) και στα Ελληνικά (στις δεξιές, σε μετάφραση Δημήτρη Γιαννίση.

Η εικαστικός Σοφία Κυριακάκη μίλησε για την Adela Fernández και βοήθησε στις μεταφράσεις.

Τέλος προβλήθηκε slide show του Βασίλη Καρκατσέλη με εικόνες από το σπίτι της Adela και την τελευταία του επίσκεψη στην Πόλη του Μεξικού.